Μακεδονιανός

ο (Α Μακεδονιανός και Μακεδονιακός και Μακεδονικός)

στον πληθ. οι Μακεδονιανοί

οπαδοί τής αίρεσης τού Μακεδονίου, πατριάρχη τής Κωνσταντινούπολης κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, ο οποίος απέρριπτε τη θεότητα τού Αγίου Πνεύματος και πρέσβευε ότι τούτο είναι κτίσμα, αλλ. Πνευματομάχοι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Μακεδόνιος + κατάλ. -ανός].